Wat je als werkgever moet weten over je medewerker met Tourette

Het syndroom van Gilles de la Tourette

Het syndroom van Gilles de La Tourette is een neurologische aandoening. De naam van de ziekte werd in Frankrijk in de 19e eeuw gegeven door professor Jean-Martin Charcot ter ere van zijn leerling, de neuroloog Georges Gilles de La Tourette (1857-1904).

Het syndroom van Gilles de La Tourette wordt gekenmerkt door onwillekeurige motorische of vocale tics. Motorische tics treffen vooral het bovenlichaam, in het bijzonder het gezicht, het hoofd en de armen, maar de situatie kan per persoon verschillen. Vocale tics komen voor in de vorm van geluiden of kreten, of meer zeldzaam in een complexe vorm (lettergrepen, woorden, enz.). Herhaalde insulten (coprolalie) komen voor bij minder dan 10% van de patiënten.

Dit syndroom wordt niet langer beschouwd als een zeldzame aandoening. Er wordt zelfs geschat dat 1 tot 10 op de 1000 kinderen hieraan lijden, waarvan 1% tics heeft. De meeste gevallen zijn mild tot matig ernstig. De symptomen nemen over het algemeen geleidelijk af vanaf de adolescentie. In 90% van de gevallen gaat de ziekte gepaard met een tweede pathologie, zoals autisme of ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder).

Hoewel milieu- en genetische factoren aan de basis lijken te liggen van het syndroom, zijn de precieze oorzaken nog onbekend. Er is geen effectief medicijn om tics definitief te behandelen, maar farmacologische behandeling vermindert de symptomen van de aandoening bij sommige mensen. De omgeving van de persoon speelt een essentiële rol bij het herstellen van het zelfvertrouwen en het verminderen van stress.

Het syndroom van Gilles de la Tourette is een stoornis die, samen met bijvoorbeeld autisme, dyslexie en aandachtstekortstoornis met of zonder hyperactiviteit (ADHD), wordt beschouwd als onderdeel van neurodivergentie ("neurologisch afwijkend van typisch gedrag").