Belang van SDS voor preventie van risico's chemische producten

Toelichting wetgeving

Het veiligheidsinformatieblad (VIB of Safety Data Sheet SDS) bevat informatie over hoe veilig omgaan met chemische producten. In een aantal situaties is er een bijlage met extra informatie over de blootstelling en risicobeheersmaatregelen toegevoegd (extended SDS).

Onderwerpen:

©:

gebaseerd op een tekst van Cindy Vandecasteele en Tine Cattoor, Essenscia (preventFocus 02/2020)

Geactualiseerd op:

25.06.25

Communicatie van veiligheidsinformatie

In de Europese Unie werd het communicatiesysteem van veiligheidsinformatie voor chemische producten via veiligheidsinformatiebladen (VIB's of Safety Data Sheet SDS) ingesteld in 1991 door Richtlijn 91/155/EEG. Deze richtlijn is ingetrokken in 2006 en vervangen door artikel 31 en bijlage II van de REACH-verordening 1907/2006 (Registratie, Evaluatie, Autorisatie en Restrictie van Chemische stoffen).

Gegevens uit REACH-registraties

De REACH-verordening verplicht bedrijven in Europa informatie te verzamelen over de gevaarlijke eigenschappen en risico’s van stoffen voor geïdentificeerde gebruiken. De bedrijven worden ook verplicht deze informatie te delen, zodat chemische producten op een veilige manier worden gebruikt doorheen de waardeketen.

Voor alle stoffen vanaf één geproduceerde of ingevoerde ton per kalenderjaar moet respectievelijk de producent of invoerder een registratiedossier indienen, onder meer om de chemische veiligheid te beoordelen. Het registratiedossier begint met een zo adequaat mogelijke classificatie volgens CLP (verordening 1272/2008) en volgens de PBT/vPvB-beoordeling (PBT = stoffen die persistent, bioaccumulerend en giftig zijn en vPvB = stoffen die zeer persistent en zeer bioaccumulerend zijn).

Een blootstellingsbeoordeling in functie van de geïdentificeerde gebruiken en risicokarakterisering (zie hieronder) is afhankelijk van de classificatie en de vervulling van de PBT/vPvB-voorwaarden.

Om testen op dieren zoveel mogelijk te vermijden, is gegevensdeling en een gezamenlijke indiening verplicht (“one substance, one registration”). Zo kunnen ook de kosten voor de opmaak van de gemeenschappelijke delen in een registratiedossier gedeeld worden.