Wat is optische straling?
De optische straling betreft alle elektromagnetische straling waarvan de golflengte tussen 100 nanometer (nm) en 1 millimeter ligt.
Het spectrum van de optische straling bevat niet alleen het zichtbare licht (380 nm - 780 nm), maar ook de ultraviolette straling (100 nm - 400 nm) en de infrarode straling (780 nm - 1000 nm). Het ultraviolette gebied wordt ingedeeld in UVA (315 - 400 nm), UVB (280 - 315 nm) en UVC (100 - 280 nm). Optische straling die niet tot de laserstraling behoort, wordt aangeduid met de term niet-coherente straling.
Onderstaande tabel toont een aantal toepassingen waarbij kunstmatige optische straling wordt gebruikt.
| Kunstmatige optische stralingen | Gebruik |
|---|
| - ultraviolette straling (laserstraling inbegrepen) | Booglassen, waterzuiveringsinstallaties, UV-verharders (verharden van inkt, vernis,…), UV-fluorescentie detectoren, laserapparaten,… |
| - infrarode straling (laserstraling inbegrepen) | Warmtebron: smelten van metaal, vervaardiging van glas, laserapparaten,… |
In de codex
De bepalingen over kunstmatige optische straling zijn opgenomen in de Codex Welzijn op het werk, Boek V Omgevingsfactoren en fysische agentia, Titel 6 Kunstmatige optische straling. Het gaat over de omzetting van een Europese richtlijn, m.n. richtlijn 2006/25/EG van 5 april 2006 betreffende de minimumvoorschriften inzake gezondheid en veiligheid met betrekking tot de blootstelling van werknemers aan risico’s van fysische agentia - kunstmatige optische straling, PB van 27 april 2006. De omzetting gebeurde in 2010 op basis van een konklijk besluit (22 april 2010, BS 6 mei 2010) dat opgenomen werd in de officieuze codex. In 2017 werden de teksten gecoördineerd in de Codex Welzijn op het werk.
De bepalingen gaan over de risico’s voor de ogen en de huid die het gevolg zijn van de blootstelling aan kunstmatige optische straling. De beroepsmatige blootstelling aan natuurlijke optische straling, m.n. UV-straling, valt niet onder deze bepalingen.
