Kunstmatige optische straling: UVC-straling

Ultraviolette straling 

Ultraviolette straling situeert zich op de grens tussen ioniserende en niet-ioniserende straling in het elektromagnetisch spectrum. 
UV-straling straling wordt gekenmerkt door een relatief hoge fotonenergie vergeleken met deze van het zichtbaar licht. Dat verklaart waarom UV-straling tot meer ernstige gezondheidseffecten leidt. UV-straling kan een natuurlijke oorsprong hebben (zon) of uit een artificiële bron komen. 

UVA-straling heeft een langere golflengte dan UVB en dringt daarom dieper in menselijk weefsel, voornamelijk huid en ogen. Zowel UVA als UVB geven bij interactie met weefsel hun intrinsieke energie af onder de vorm van warmte. Aangezien de ooglens geen adequate thermoregulatiemechanismen heeft en dus niet gekoeld wordt, zal de temperatuur van de ooglens toenemen. Na herhaalde blootstellingen leidt dit na verloop van tijd  tot een vertroebeling van de ooglens, in medische termen cataract of staar genoemd. 

De Wereldgezondheidsorganisatie schat dat er jaarlijks maar liefst 3 miljoen gevallen van cataract (20% van alle gevallen) te wijten zijn aan UV-blootstelling. Dergelijke ooglaesies zijn onafhankelijk van de kleur van de iris of van het fototype van de persoon in kwestie. Het is dus van primordiaal belang om de ogen tegen overdadige UV-straling te beschermen. 

Bij booglassen komt secundair intense UV-straling vrij. Daarom is een lasscherm dat nek, aangezicht en ogen beschermt dan ook onontbeerlijk, evenals lashandschoenen en -vest. Uveaal melanoom (uv) veroorzaakt door optische straling afkomstig van lassen werd toegevoegd aan de Belgische lijst van beroepsziekten in 2022.