In juni 2019 overleed een jonge Franse onderzoekster aan het INRA (het Frans nationaal instituut voor agronomisch onderzoek) nadat ze de gekkekoeienziekte had opgelopen tijdens een proef in een onderzoeklaboratorium in 2010. Haar familie dient een klacht in tegen het instituut wegens “onopzettelijke doodslag” en wegens “het in gevaar brengen van andermans leven”.
Om de gezondheid van de werknemers uit de medische onderzoekswereld te beschermen maar ook om de milieurisico’s te beperken, hebben de laboratoria strikte regels ingevoerd. PreventFocus sprak met Frédéric Paulart, de beheerder van de laboratoria van het Institute for Medical Immunology van de Université Libre de Bruxelles (ULB), en wilde van hem te weten komen hoe de risico’s worden beheerst in een omgeving met veel personeelswissels.
Je kan met een behoorlijk gerust hart eten in het bedrijfsrestaurant. Dat blijkt tenminste uit de resultaten van de inspecties van het Federaal agentschap voor de veiligheid van de voedselketen (FAVV). De overgrote meerderheid van de grootkeukens is in orde wat betreft de voedselveiligheid. Slechts één keuken maakte het in 2014 echt te gortig en werd tijdelijk gesloten.
De werkgroep wetenschappelijk advies van de Vlaamse wetenschappelijke vereniging voor arbeidsgezondheidskunde (VWVA) raadt aan om zwangere kinderverzorgsters in kinderdagverblijven of crèches zo snel mogelijk uit hun werksituatie te verwijderen. Voor andere risicogroepen klinkt het advies gematigder.
Bij gebrek aan Belgische cijfers kunnen de gegevens van onze Franse buren wellicht enig licht werpen op de evolutie van de preventiepraktijken inzake accidenteel bloedcontact. Een korte stand van zaken.
Preparaten op basis van bacteriën en enzymen kunnen beschouwd worden als vervanging van traditionele ontvetters en reinigingsmiddelen op basis van solventen of oppervlakteactieve stoffen. Dat blijkt uit een Canadees rapport van juli 2014 dat een synthese maakt van de beschikbare kennis over de risico’s verbonden aan bacteriële en enzymatische ontvetters.
Schurft is al bekend sinds de oudheid. Na de Tweede Wereldoorlog was de ziekte zo goed als verdwenen, maar de laatste jaren duikt ze af en toe opnieuw op. Opstoten van schurft worden regelmatig gemeld in verpleeg- en verzorgingshuizen, ziekenhuizen, scholen en gevangenissen. Onder bepaalde voorwaarden kan de ziekte ook als beroepsziekte worden erkend.
Bacteriën, schimmels, virussen en parasieten zijn overal aanwezig in onze leefomgeving. Soms kan blootstelling aan deze biologische agentia tot gezondheidsklachten leiden. Bij bepaalde groepen werknemers is blootstelling een reëel risico. De Nederlandse Gezondheidsraad ging na in hoeverre het mogelijk is een veilige norm vast te stellen voor verschillende soorten biologische agentia.
Volgens het laatste Sumer-onderzoek (“Surveillance médicale des expositions aux risques professionnels” - medisch toezicht op de blootstelling aan beroepsrisico’s), wordt één op drie Franse werknemers blootgesteld aan ten minste één chemisch product bij de uitoefening van de beroepsactiviteit. De bouwsector, de openbare ziekenhuizen, de industrie en de landbouw zijn de sectoren met de grootste blootstelling.
Ziekenhuis- en gezondheidswerkers (verpleegkundigen, artsen,…) lopen het risico geïnfecteerd te raken als gevolg van verwondingen door naalden of andere scherpe medische instrumenten (scalpel, hechtapparatuur,…). Hierdoor kunnen ze besmet raken met ziekteverwekkers die door het bloed overgedragen worden (hepatitis B en C, HIV,…). Om hen te beschermen tegen prikongevallen, werd het KB Biologische agentia bijgewerkt en uitgebreid met een nieuwe afdeling in verband met de preventie van prikongevallen.
delen