Ieder jaar schakelen we in het vierde weekend van maart over van wintertijd naar zomertijd. Door de klok een uur vooruit te draaien, hoopt men langer van het daglicht te genieten en zo energie te besparen. De omschakeling heeft echter een grote invloed op onze nachtrust. Aangezien we een uur minder lang slapen, zijn werknemers minder uitgerust en neemt de kas op fouten toe, vooral bij opdrachten die een grote precisie of hoge waakzaamheid vragen. Christopher Barnes en David Wagner van de Universiteit van Michigan hebben dit fenomeen bestudeerd. Hun onderzoeksresultaten werden besproken in het artikel "Changing to Daylight Saving Time Cuts Into Sleep and Increases Workplace Injuries"
Welk profiel hebben slachtoffers van arbeidsongevallen? Wat zijn de factoren die statistisch gezien een grotere kans op arbeidsongevallen geven? Op deze en andere vragen tracht een onderzoek (1) van het Steunpunt Werk en Sociale Economie en het Onderzoeksinstituut voor Arbeid en Samenleving (Hiva) een antwoord te bieden.
Door een nieuwe Europese verordening worden alle EU-lidstaten verplicht om ieder jaar statistieken over de volksgezondheid en de veiligheid en gezondheid op het werk te verzamelen en bekend te maken. Eurostat, het statistisch bureau van de Europese Unie zal de gegevens bundelen en verspreiden.
Uit de Nederlandse Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden (NEA) van TNO blijkt dat de geestelijke schade als gevolg van een arbeidsongeval niet onderschat mag worden. Een derde van de slachtoffers rapporteert immers psychisch letsel. De kans op langdurig verzuim en hoge kosten voor de werkgever is bovendien beduidend groter bij geestelijke dan bij lichamelijke schade.
Als een werknemer schade berokkent aan een derde in het kader van de uitvoering van zijn arbeidsovereenkomst, wordt allereerst de werkgever aangesproken voor het vergoeden van deze schade. De werkgever is burgerlijk aansprakelijk en moet dus de schade veroorzaakt door zijn werknemers tijdens de uitoefening van hun functies vergoeden. Maar hoe ligt dat voor de werknemer? Is hij zelf ook aansprakelijk als hij de oorzaak is van de schade?
Op 12 juni verscheen in het Belgisch staatsblad een ministerieel besluit dat een model vastlegt voor het verslag van de deskundige in het kader van het onderzoek van ernstige arbeidsongevallen.
Artikel 94ter, §1 van de wet welzijn bepaalt dat na elk ernstig arbeidsongeval de werkgever van het slachtoffer er zorg voor moet dragen dat het ongeval onmiddellijk door zijn bevoegde preventiedienst onderzocht wordt. Wat zijn de implicaties van de term ‘onmiddellijk’?
In 2004 heeft toenmalig Staatssecretaris voor welzijn op het werk Kathleen Van Brempt een actieplan ontwikkeld voor de vermindering van ernstige arbeidsongevallen op het werk. Het plan kreeg de naam Farao: het Federaal Actieplan voor de Reductie van Arbeidsongevallen. Een van de voorgestelde meetinstrumenten was de Farao-meter. Die moet nagaan hoe het gesteld is met het preventiebeleid op de werkvloer. De eerste resultaten zijn nu gekend.
Stel: u stelt een leerling-stagiair tewerk. Als hij een arbeidsongeval heeft, is het dan de arbeidsongevallenverzekeraar of de schoolverzekering die tussenkomt? En moeten de blootstellingsuren van die leerling-stagiair meegenomen worden in de berekening van de ernst- en frequentiegraden? Een toelichting.
In het vorig nummer van PreventActua is er reeds op gewezen. Na een ernstig arbeidsongeval met een uitzendkracht is er een samenwerking nodig bij het onderzoek en de opvolging. Maar, hoe moet dit ingevuld worden?
delen