In Berkshire in het Verenigd Koninkrijk heeft een bedrijf een boete van £ 16.000 gekregen voor het in gevaar brengen van een werknemer door hem mogelijk bloot te stellen aan ioniserende straling.
De wetgeving over welzijn op het werk stelt nu expliciet dat werkgevers van dienstboden die instaan voor het huishouden, de kinderoppas en/of de schoonmaak, een speciale OiRA-tool (Online interactive Risk Assessment) kunnen gebruiken om de risico’s te analyseren waarmee ze geconfronteerd worden: OiRA Dienstboden.
In dit tweede en laatste artikel gebruikt Guy Debleeckere MUOPOR als ongevals- en risicoanalysemethode voor een grondig geanalyseerd ongeval met een solvent-recycler.
In een nieuwe artikelenreeks gaat Guy Debleeckere op zoek naar een eenvoudige, alomvattende, systemische manier om risico’s en ongevallen te analyseren. In het eerste artikel verkent hij het SHELL-model en stelt hij ons MUOPOR voor.
Een goede risicoanalyse op het niveau van de organisatie kan allerlei soorten schade aan het bedrijf vermijden. Het is belangrijk om een multidisciplinair team samen te stellen dat zich ontfermt over het opstellen ervan. Veiligheidskundige Ronny Maes toont aan de hand van enkele voorbeelden hoe je zo’n risicoanalyse kan vormgeven.
Over de hele wereld herdenken vakbondsorganisaties op 28 april de slachtoffers van arbeidsongevallen en beroepsziekten. Op deze datum in 2003 vierde de Internationale Arbeidsorganisatie voor het eerst de Werelddag voor veiligheid en gezondheid op het werk. Het doel is om stil te staan bij de preventie van werkgerelateerde ongevallen en ziekten.
Voor kmo’s is het uitvoeren van een risicoanalyse vaak een moeilijke opdracht. Online risicoanalysetools zoals OiRA (Online interactive Risk Assessment) bieden hierbij ondersteuning. In de EU-lidstaten die de bevordering van OiRA opgenomen hebben in hun nationale strategie voor veiligheid en gezondheid op het werk, worden niet alleen meer tools ontwikkeld, maar zijn er ook meer kmo’s die OiRA effectief gebruiken.
In de preventFocus-reeks over de bedenkingen bij de Kinneymethode hebben Pieter De Munck en Guy Debleeckere respectievelijk verbetermogelijkheden en methodologische zwaktes van de Kinneymethode aangetoond. Jan Dillen gaat in dit artikel nog dieper in op de zwaktes van de methode, inclusief op die van de aangeboden alternatieven.
In het vierde en laatste deel van deze artikelreeks geeft auteur Guy Debleeckere de conclusies van zijn korte vergelijking tussen de Kinneymethode en de drie andere risicoanalysemethoden.
In deel 3 van deze vierdelige artikelreeks toetst preventieadviseur en docent arbeidsveiligheid Guy Debleeckere de vier evaluatiemethoden (Kinneymethode, risicomatrix, risicograaf en hybridemethode) aan drie risicoscenario’s.
delen